graj dalej

logo

Baza wiedzy

Artykuły dla dorosłych czytelników

Jak mądrze pomagać dziecku w nauce?

Najpierw należy odrabiać zadania trudniejsze, a dopiero później te łatwiejsze, które nie sprawiają trudności. Każde wykonanie problematycznego zadania powinno być odpowiednio chwalone. Po każdych 45 minutach pracy powinno się robić przerwy po 5-10 minut, podczas których należy się trochę poruszać. Samodzielne wykonanie pracy domowej, a następnie sprawdzenie jej przez autora uczy dziecko samodzielności i przyzwyczaja je do podejmowania wysiłku, przezwycięża trudności i uczy wiary we własne możliwości oraz odpowiedzialności za swoje postępowanie.

Należy przez cały czas na bieżąco interesować się postępami dziecka w nauce. Wszelkie problemy trzeba rozwiązywać wspólnie, razem ustalając plan działania. Dużą rolę odgrywa tu również odpowiednia motywacja, która jest siłą pobudzającą do wysiłku, jakim jest nauka, zdobywanie wiedzy czy po prostu rozszerzanie zainteresowań. Przy czym nie mówimy tu o wielkich i drogich prezentach, lecz o zwykłej pochwale lub docenieniu wysiłków, jakie nasza pociecha włożyła w wykonanie jakiegoś zadania.

Rodzic musi sprawić, aby dziecko nie myślało i nie mówiło o sobie źle. Drogą do tego celu jest zaprezentowanie mu innego obrazu jego osoby, pozwolenie na usłyszenie, jak się je chwali, przypomnienie jego osiągnięć, określenie wzoru zachowania, jakiego się od niego oczekuje. Lęk przed niepowodzeniami powoduje rezygnację, niskie aspiracje i oczekiwania i prowadzi do unikania podejmowania się jakichś zadań, a w konsekwencji do wagarowania. Rola rodzica polega na pomocy dziecku w znalezieniu jego silnych stron i nauczeniu sposobu ich wykorzystywania. Nazywa się to procesem kompensacji, czyli równoważeniem słabości poprzez maksymalne wykorzystanie silnych stron. Wiara we własne możliwości może prowadzić na sam szczyt, a jej brak może spowodować bardzo bolesny upadek.